Zure kuilmaïs tast te tanden aan.

Iedere tand is omgeven door een dikke laag cement, welke het tandemail (de belangrijkste structuur van de tand) beschermt. Cement is een relatief zachte bouwsteen van de tand (65% anorganische materiaal, 35% organisch materiaal en water) en bevat redelijk wat calcium. Cement kan aangetast worden door componenten uit de voeding. Voeding met een te hoog suikergehalte (zoals bij de mens) of te zure voeding (zoals kuilmaïs voor koeien). Dit leidt tot perifere cementcariës.

Alle paarden van deze stal, kregen kuilmaïs bijgevoederd en bij alle paarden werd dezelfde trend van perifere cementcariës gezien. Het cement smelt langzaam weg onder invloed van de zure voeding. Hierdoor komt het broze tandemail bloot te liggen. Dit maakt de tand minder stevig en gevoelig voor oppervlakkige fracturen, zoals beschreven in de Case: Chipfractuur a.g.v. kuilmaïs, welke een geval is vanop diezelfde stal.

Een tweede trend die bij deze paarden te zien was, is dat deze veel meer wondjes hebben. De klassieke emailpunten waren door verlies van cement meer uitgesproken en scherper. Wat ook opviel bij deze paarden, is dat er scherpe emailrandjes ontstonden op plaatsen waar men ze normaal niet ziet of voelt, namelijk aan de binnenzijde van de bovenkiezen en de buitenzijde van de onderkiezen. Deze emailrandjes zijn bij de gebitsbehandeling mee afgerond om verwondingen en verdere oppervlakkige fracturen te voorkomen. Ook tussen de kiezen kan het cement wegsmelten waardoor er spleetjes ontstaan waar eten in kan kruipen.